ေရာ့ဖမ္း... ဆရာမ

ဒီေန႔ေက်ာင္းသား အသစ္ေရာက္မယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက စိတ္၀င္တစားရွိၾကတယ္ ။ ဆရာမလည္း အဲဒီေန႔က အလုပ္ေတြရႈပ္လို႔ေပါ့ ၊ သူ႔နာမည္က ဂမ္ဖန္ ၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ( ေတာလိုက္ကၽြမ္းတယ္ ၊ စကားခ်ပ္ ) ျမန္မာစကားသိပ္မေျပာတတ္သလို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းပဲ ၊ ဂမ္ဖန္ကို စာႏႈတ္ရင္ ဆရာမေတြစိတ္ညစ္ၾကတယ္ ၊ ဂမ္ဖန္ဆိုတာနားမလည္ၾကဘူး ၊ စာျပန္ေမးရင္လည္း ဂမ္ဖန္က ဆရာမေမးတာ နားမလည္၀ူးတဲ့ ။ (... အဲမွာစေတြ႔ၾကေရာ ) ၊ တေန႔ မွတ္မွတ္ရရ သခ်ၤာအခ်ိန္ဗ် ၊ ဆရာမက ပုဒ္စာေတြေပးျပီး တြက္ခိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စကားေဖာင္ဖြဲ႕ ၊ တြက္လိုက္၊ေျပာလိုက္ ....တတြတ္တြတ္နဲ႔  ၾကာေတာ့ဆရာမရဲ႔ သည္းခံ limit ေက်ာ္သြားျပီ ထင္တယ္ ၊ " ဟိုေကာင္ေတြ ခံုေပၚတက္စမ္းတဲ့ ၊ သခ်ၤာမတြက္ပဲ စကားမ်ားေနတယ္ေပါ့ ၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဂမ္ဖန္ နင့္စာအုပ္ ငါ့ကိုျပစမ္း " ...... အဲမွာတင္ ဆရာမေတာ့ ကံစိုးေတာ့ တာပဲ ၊ ေတာလိုက္တတ္တဲ့ အေလ့ရွိတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ၊ ေရာ႔ ဆရာမဆိုျပီး စာအုပ္ထူၾကီး ( ေက်ာင္းတုန္းက သခ်ာၤဆို ကဒ္ထူစာအုပ္ပဲသံုးတာ ) နဲ႔အားရပါးရ ပစ္ေပးလိုက္တာ ၊ ကဒ္ထူစာအုပ္ၾကီးက ဆရာမဆီ ( ၀ွီး ..... ဖလပ္ဖလပ္ ) နဲ႔ေျပး၀င္သြားေတာ့ Stage ေပၚမက ဆရာမလည္း တတ္သည့္ပညာ မေနသာဆိုသလိုမ်ိဳး ( ေအာင္မေလး.... ) ေအာ္ျပီး သေရာေသာပါး ( ခ်ယ္ဆီးက ဒေရာဘာမဟုတ္ပါ ) နဲ႔ State ေအာက္အေရာက္ေျပးဆင္းလိုက္တာ လြတ္ရံုေလး ၊ စာအုပ္က ပိုက္နဲ႔လွလွပပ အဲ... ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ မိတ္ဆက္သြားတယ္ ။
ဆရာမလည္းရွက္ေဒါသနဲ႔ ... မနက္ျဖန္နင့္အေဖေခၚခဲ့ ဆံုးမရမယ္ ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မရွိဘူး ၊ ဘာ..ဘူး ၊ ညာ...ဘူးနဲ႔ ၾကိမ္းေမာင္းရင္း အဲဒီေန႔က တခ်ိန္လံုးခံုေပၚမွာ .... ဒန္႕တန္တန္ ။
နက္ျဖန္ ေက်ာင္းလာေတာ့ အေဖေခၚလာတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဆရာမဆီသြားျပီး ၊ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ ဆရာမကို မနည္းဘူး နွာနပ္ေပးလိုက္ရတာ ၊ ေသြးပါတက္သြားတယ္ ။ ဂမ္ဖန္တေယာက္ သေဘာရိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုက
" ဆရာမ..ဆရာမ   နင္ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ငါ့အေဖဆိုတာ ဒီေကာင္ပဲ " တဲ့