ကမၻာ .... ကမၻာ .....ဟိုးအေ၀း ၊ အေ၀းဆံုးေျပးသြား

ဖတ္မိ ဖတ္ရာကို စုတုျပဳထားတာပါ ။

ကမၻာေက်ာ္သြားေသာ အပိုင္းစေလးမ်ား

၁။ မနက္ျဖန္ လုပ္လို႔ျဖစ္ေသာ အလုပ္မ်ားကို ဒီေန႔ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါနဲ႔ ။

၂။ ေနမင္းၾကီးသည္ အေရွ႕ဘက္မွ ၀င္လာ၍ အေနာက္ဘက္မွ ျပန္ထြက္သြား၏ ။

၃။ အရိပ္ျပေသာ္ အေကာင္မျမင္ ၊ ( ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါ ) ၊ အေကာင္ျပမွ ပိုက္၍ေျပးပါ ။

၄။ ေရွ႕တိုးမည့္ ဆင္ေနာက္တလွမ္း ဆုတ္တတ္၏ ၊ သို႕ေသာ္ အေနာက္မွာ ေျမာင္းရွိ ၊ မရွိေတာ့ အရင္ၾကည့္ပါ ။

၅။ ၀ိရိယကို အလြန္အကၽြံ စိုက္မထုတ္ပါနွင့္ ၊ ၀ိရိယလြန္ ကၽြန္ျဖစ္တတ္၏ ။

၆။ အျမင္မက်ယ္ပါေစနွင့္ ၊ အျမင္က်ယ္က မ်က္စိေညာင္း၏ 

၇။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္မထြင္ပါနွင့္ ၊ ေတာရွင္းရတာအႏၱရာယ္မ်ား၏ 

တခုေသာ ...ေမြးေန႔

တခုေသာ မနက္ခင္း ၊ အူ၀ဲ ... အူ၀ဲ ..... ငိုသံေတြနဲ႔အတူ ေလာကၾကီးထဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ၊ ဒီေန႔ေပါ့ ။ မွတ္မွတ္ရရ အေမေျပာျပတာက တပတ္သားမွာ ေဆးထိုးရတယ္တဲ့ ။ ေဆးရံုမွာ အထူးဆန္းတဲ့ ... ေမြကင္းစ ကေလးေဆးထိုးရလို႔ ၊ မထိုးလို႔ကမရ ...ခြဲခန္းမွာ ေခါင္းကို ညွပ္နဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမက ညွပ္မိသြားလို႔တဲ့ ( ေမြးကတည္းက ရန္သူကရွိျပီးသား ) ။ ထားပါေတာ့ အဲဒီကေနစျပီး  ဖင္နဲ႔ေဆးထိုးအပ္နဲ႔ မျပတ္ေအာင္ပါပဲ။ ဘ၀မွာ တိုက္ဆိုင္မႈေတြနဲ႕  ေမြးလာတာပါ ။ တခါတရံ ကိုယ္ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ  ၾကိဳသိေနလိုမ်ိဳး ၊ အေဖ accidente နဲ႔ ခ်ဴပ္ရိုးေျဖမယ့္ေန႔ ၊ သားကထိခိုက္ျပီး ခ်ုဳပ္ရတာမ်ိဳး ၊ (၈ ၊ ၉ ၊ ၁၀ ) တန္း final exam ေတြမွာ ေဆးသြင္းျပီး ေျဖရတာမ်ိဳး ၊ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ birthday (၃) ၾကိမ္လံုးမွာ တခုခုျဖစ္တာမ်ိဳးေပါ့ ။ ခုေတာ့ ေမြးေန႔ဆို ဘာမွမလုပ္ဘူး မသိခ်င္ေရာင္ ေနလိုက္တယ္ ( ေကၽြးရမွာေလ ... ဟဲ ) May-5-2005 ကလည္း ဒဂံုစင္တာအသြား လမ္းမွာ ဘုရားေရာက္သြားတာမ်ိဳး ( နုိ႔မို႔ဆိုရင္ .... ကံစမ္းမဲေပါက္တဲ့ထဲ ပါသြားေလာက္တယ္ ) ။ ဒါမ်ိဳးေတြေပါ့ဗ်ာ ။

ဘာလိုလိုနဲ႔ ၂၆ ဆိုတဲ့ သက္တန္းတခု ကုန္ဆံုးလာခဲ့ျပီ ၊ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ စရာေတြတပံုတပင္နဲ႔  အေမ ...... ၊ ဒီေန႕ အေမ့အတြက္ ရည္စူးျပီး အဓိပ္ပါယ္ရွိတာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ ။ ခုခ်ိ္န္မွာ လုပ္ေပးနုိင္တာ ....တခုပဲရွိတယ္ ။ အမ်ားၾကီးလုပ္နုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရအံုးမယ္ ။ ကြပ္လပ္မရွိေအာင္ ေမတၱာ ၊ အနစ္နာနဲ႔ ျဖည့္ေပးခဲ့တာ ၊ ေသခ်ာတယ္ ... ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ အဲဒီေမတၱာဆိုတာမရွိခဲ့ရင္ အခု ကၽြန္ေတာ္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူးး ။

ေအာ္ .... ဟုတ္ကဲ့ပါ

ဟဲလို ။ ဟုတ္ကဲ့ မီးစက္ကပါလား ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အခုရက္ပိုင္း မီးအေတာ္ပ်က္ ေနပါတယ္ ခင္ဗ် ၊ အဲတာ ....
           ေအာ္ ...... ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ေရမရွိလို႔ မီးအလံုအေလာက္ မေပးနုိင္တာပါ ။

ဟဲလို ။ မီးစက္ကပါလား ၊ ကၽြန္မတို႔ အပိုင္းမွာ အခုတေလာ မီးအေတာ္ ပ်က္ေနပါတယ္ ၊ အဲတာ ....
           ေအာ္ ...... ဒါလား ၊ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ မိုးရာသီ ဆိုေတာ့ ရံဖန္ရံခါ မိုးသက္ေလျပင္းေတြ က်ေရာက္တတ္လို႔ အႏၱရယ္ရွိတာနဲ႔ မဟာ ဓါတ္အားလိုင္း ေတြကို ေခတ္တၱ ပိတ္ထားတာပါ ၊ မိုးအလြန္ ေလျငိမ္သြားရင္ ျပန္ေပးမွာပါ ။

ဟဲလို ။ မီးစက္ကလား ၊ အိပ္ခ်ိန္းရံုးကပါ ၊ အိပ္ခ်ိန္းမွာ အခု မီးပ်က္ေနတယ္ ။
           ေအာ္ ..... ဖုန္းရံုးကလား ၊ အေတာ္ပဲဗ် နည္းနည္းက်ယ္က်ယ္ ေျပာပါ ၊ ဒီမွာလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႕ရဲ႕ ဖုန္းလိုင္းေတြက မေကာင္း၀ူး ဗ် ။

ေရာ့ဖမ္း... ဆရာမ

ဒီေန႔ေက်ာင္းသား အသစ္ေရာက္မယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက စိတ္၀င္တစားရွိၾကတယ္ ။ ဆရာမလည္း အဲဒီေန႔က အလုပ္ေတြရႈပ္လို႔ေပါ့ ၊ သူ႔နာမည္က ဂမ္ဖန္ ၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ( ေတာလိုက္ကၽြမ္းတယ္ ၊ စကားခ်ပ္ ) ျမန္မာစကားသိပ္မေျပာတတ္သလို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းပဲ ၊ ဂမ္ဖန္ကို စာႏႈတ္ရင္ ဆရာမေတြစိတ္ညစ္ၾကတယ္ ၊ ဂမ္ဖန္ဆိုတာနားမလည္ၾကဘူး ၊ စာျပန္ေမးရင္လည္း ဂမ္ဖန္က ဆရာမေမးတာ နားမလည္၀ူးတဲ့ ။ (... အဲမွာစေတြ႔ၾကေရာ ) ၊ တေန႔ မွတ္မွတ္ရရ သခ်ၤာအခ်ိန္ဗ် ၊ ဆရာမက ပုဒ္စာေတြေပးျပီး တြက္ခိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စကားေဖာင္ဖြဲ႕ ၊ တြက္လိုက္၊ေျပာလိုက္ ....တတြတ္တြတ္နဲ႔  ၾကာေတာ့ဆရာမရဲ႔ သည္းခံ limit ေက်ာ္သြားျပီ ထင္တယ္ ၊ " ဟိုေကာင္ေတြ ခံုေပၚတက္စမ္းတဲ့ ၊ သခ်ၤာမတြက္ပဲ စကားမ်ားေနတယ္ေပါ့ ၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဂမ္ဖန္ နင့္စာအုပ္ ငါ့ကိုျပစမ္း " ...... အဲမွာတင္ ဆရာမေတာ့ ကံစိုးေတာ့ တာပဲ ၊ ေတာလိုက္တတ္တဲ့ အေလ့ရွိတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ၊ ေရာ႔ ဆရာမဆိုျပီး စာအုပ္ထူၾကီး ( ေက်ာင္းတုန္းက သခ်ာၤဆို ကဒ္ထူစာအုပ္ပဲသံုးတာ ) နဲ႔အားရပါးရ ပစ္ေပးလိုက္တာ ၊ ကဒ္ထူစာအုပ္ၾကီးက ဆရာမဆီ ( ၀ွီး ..... ဖလပ္ဖလပ္ ) နဲ႔ေျပး၀င္သြားေတာ့ Stage ေပၚမက ဆရာမလည္း တတ္သည့္ပညာ မေနသာဆိုသလိုမ်ိဳး ( ေအာင္မေလး.... ) ေအာ္ျပီး သေရာေသာပါး ( ခ်ယ္ဆီးက ဒေရာဘာမဟုတ္ပါ ) နဲ႔ State ေအာက္အေရာက္ေျပးဆင္းလိုက္တာ လြတ္ရံုေလး ၊ စာအုပ္က ပိုက္နဲ႔လွလွပပ အဲ... ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ မိတ္ဆက္သြားတယ္ ။
ဆရာမလည္းရွက္ေဒါသနဲ႔ ... မနက္ျဖန္နင့္အေဖေခၚခဲ့ ဆံုးမရမယ္ ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မရွိဘူး ၊ ဘာ..ဘူး ၊ ညာ...ဘူးနဲ႔ ၾကိမ္းေမာင္းရင္း အဲဒီေန႔က တခ်ိန္လံုးခံုေပၚမွာ .... ဒန္႕တန္တန္ ။
နက္ျဖန္ ေက်ာင္းလာေတာ့ အေဖေခၚလာတဲ့ ဂမ္ဖန္တေယာက္ ဆရာမဆီသြားျပီး ၊ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ ဆရာမကို မနည္းဘူး နွာနပ္ေပးလိုက္ရတာ ၊ ေသြးပါတက္သြားတယ္ ။ ဂမ္ဖန္တေယာက္ သေဘာရိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုက
" ဆရာမ..ဆရာမ   နင္ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ငါ့အေဖဆိုတာ ဒီေကာင္ပဲ " တဲ့

ဂိုေဒါင္ကို ဘယ္လိုျဖည့္မလဲ

ေရွးက ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့ သူၾကြယ္သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္မွာ သား (၃) ေယာက္ထြန္းကားေလသတဲ့ ၊ အရြယ္ေရာက္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ တေန႔မွာ သူေဌးၾကီးဟာ သား (၃) ေယာက္ကိုေခၚျပီး ၊ တေယာက္စီကို အသျပာ (၁၀၀) ေပးလိုက္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ သူ႔မွာရွိတဲ့ဂိုေဒါင္ၾကီး (၃) လံုးကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ဒီဂိုေဒါင္ၾကီးကို တရက္အတြင္း အျပည့္ျဖည့္ဖို႔မွာၾကားသတဲ့ ။ ေငြအနည္းဆံုးနဲ႔ ဂိုေဒါင္အျပည့္ျဖည့္နိုင္တဲ့ သူကိုသူ႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စည္းစိမ္တ၀က္ခြဲေပးမယ္လို႔ဆိုသတဲ့ ။ ဒီေတာ့သား (၃) ေယာက္က ေငြယူျပီး အေဖမွာတဲ့ အတိုင္းေဆာက္ရြက္ဖို႔ ထြက္သြားၾကတယ္ ။
ကဲ ပံုျပင္နားေထာင္တဲ့ သူေတြေရာ .....ဂိုေဒါင္ၾကီးျပည့္သြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ။ ( ဆက္ၾကည့္ရေအာင္ )

သားၾကီးက - ေစ်းထဲ ၊ ရြာထဲ ကအမႈိက္ပံုေတြကိုရွာျပီ ၊ သူမ်ားေတြစြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အမႈိက္ေတြကိုလိုက္စု ၊ လူေတြနဲ႔သယ္ျပီး ဂိုေဒါင္ထဲကိုျဖည့္သတဲ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ ဂိုေဒါင္ၾကီးတခုလံုးကိုျပည့္တဲ့ အထိဆိုပါေတာ့ ၊ အမႈိက္ေတြကို အလားကားရျပိး သယ္ေဆာင္ခကိုသာ အနည္းငယ္ပဲ ေပးရတဲ့အတြက္ ဂိုေဒါင္ၾကီးျပည့္ျပီး ပိုက္ဆံလည္း ပိုတာေပါ့ ။
သားလတ္က - ရပ္ထဲ၊ရြာထဲမွာ ပိတ္ေနတဲ့ ေရေျမာင္းေတြကို လိုက္ေဖာ္သတဲ့ ၊ ရလာတဲ့ေျမၾကီးေတြကို လူေတြနဲ႔သယ္ျပီး  ဂိုေဒါင္ထဲကို ျဖည့္သတဲ့ ။ ဒီလိုပဲ သဲေတြကိုအလားကားရျပီ သယ္ေဆာင္ခကို အနည္းငယ္ပဲေပးရတဲ့ အတြက္ ဂိုေဒါင္ၾကီးျပည့္သြားတဲ့ အခါ သားလတ္မွာလည္း ပိုက္ဆံေတြလည္း ပိုေသးတယ္ေပါ့ ။
သားငယ္က - ဘာမွရည္ရည္ရာရာမလုပ္ပဲ သူ႔အကိုေတြအလုပ္-လုပ္ခ်ိန္မွာ ေအးေဆးပဲေနေလသတဲ့ ၊ အခ်ိန္တန္လို႔ သူေဌးၾကီးလာၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္မွ မီးခြက္တခုယူသြားျပီး ဂိုေဒါင္ထဲမွာ သြားထြန္းလိုက္တဲ့အခါ ဂိုေဒါင္တစ္ခုလံုး မီးေရာင္နဲ႔ထိန္းလင္းသြားတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူေဌးၾကီးကသူပိုင္တဲ့ စည္းစိမ္အားလံုးကို (၃) ပံု-ပံုျပီး အညီမွ်ခြဲေပးလိုက္တယ္ ။ သားၾကီး ၊ သားလတ္ရဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က အမ်ားကိုအက်ိဳးျပဳသလို ေျပာတဲ့အတိုင္း မဆုတ္မနစ္ ၾကိဳးစားတဲ့ အတြက္ေပါ့ ။ သားငယ္ကေတာ့ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္နဲ႔စဥ္းစားျပီးလုပ္ေဆာင္တဲ့ အတြက္ေပါ့ ။

ဒီလိုပဲ .... ေလာကၾကီးမွာ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားသူ နဲ႔ အလုပ္ကို ပါးႏွပ္စြာ လုပ္သူေတြရွိၾကတယ္ ။ Work Hard နဲ႔  Work Smart ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာကိုေရြးၾကမလဲ ။

၀လံုး ဒုကၡ အိပ္မရ

ညက ရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုး ကိုယ္တူကိုယ္ထ လုပ္အားေပးၾကတယ္ဆိုပဲ ( မေပးရင္ေတာ့ ေရေမ်ာကမ္းတင္ျပီးသာမွတ္ ) ၊ မုန္တိုင္း၀င္လို႔ေတာ့ ေျပာသံၾကားတယ္ ။ ( ဘယ္က၀င္လာလဲေတာ့ မသိဘူး ) ။ ညသန္းေခါင္ယံ လမ္းေဘးေျမာင္းထဲက နယ္ကၽြံလာျပီးတက္လာတဲ့ သနပ္ခါးကဲ့သို႔ ရနံတစ္ေထာင္သင္းေသာ ဗြက္ရည္ေတြက လမ္းေပၚသာမက အိမ္ေပၚသို႔ပါတက္လာေသာ အခါ " စည္ပင္သာယာ "  အဲအဲ ... ေယာင္လို႔ေယာင္လို႔  " အကုန္လံုးထၾက ၊ အကုန္လံုးထခပ္ " ၊ " ဟိုဘက္တိုးလိုက္ ၊ ဒီဘက္တိုးလိုက္ ၊ တိုးရင္းနဲ႔လိုက္မ ၊ လိုက္မရင္းေရႊ႕လိုက္ " ............ေရစိုမခံပစၥည္းေတြ ၊ ဒါမွ Yangon Hip Hop အစစ္ကြ ။

အမွန္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕  ရဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ေရႏႈတ္ေျမာင္းေတြရွိျပီးသား ၊ ေျမာင္းမေဖာ္တာၾကတာကလည္း တေၾကာင္းေပါ့ ၊ ကဲစျပီ အျပစ္တင္ၾကည့္မယ္ ။ ေရေျမာင္းကေနစျပီေျပာရမွာပဲ

၁၊ ေရေျမာင္းမေဖာ္ၾကျခင္း ၊ ရက္ကြပ္ကဦးစီးျပီးလုပ္ရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ စည္ပင္သာယာက မိုးရာသီမတိုင္မွီ လိုက္္လံ    ေဆာ္ၾသရင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အဲ ဒီမွာတစ္ခုေျပာမယ္ ၊ YCDC ေပါ့ ။ ရက္ကြပ္ထဲမွာ အိမ္တလံုးမျပင္နဲ႔ ၊ ျပင္လို႔ သဲ ၊ အုတ္ နည္းနည္းပံု လိုက္တာနဲ႔ YCDC က ခ်က္ဆို နားခြက္ကမီးေတာက္သလိုပဲ ၊ အိမ္ေရွ႕ကိုဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ တကူးတက ေရာက္လာျပီး ရုိက္ေတာ့တာပဲ ။ အဲ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးေရမလွ်ံေအာင္ေတာ့ မလုပ္တတ္သလို ၊ ဘာလိုလိုနဲ႕ ။  ေန႔မအား ညမနား ျမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ - ပိုက္ပိုက္ရဖို႔ဆိုရင္ ၊ ဟီးးး

၂၊ ဒုတိယကေတာ့ အမႈိက္ပဲ ၊ ပလစ္စတစ္ စြန္႔ပစ္အိတ္နဲ႔ပစၥည္းေတြ ေျမာင္းထဲမွာဆို သူတို႔အမ်ားဆံုးပဲ ။ ပလစ္စတစ္ေတြက ေနာင္ႏွစ္ ၅၀ တိုင္ေအာင္ ေျမေဆြးျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္ျပီးေတာ့ သြားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဗ်ာ ၊ ေျမာင္းထဲက ပလစ္စတစ္ေတြက ေခ်ာင္းထဲေရာက္မယ္ ၊ ေခ်ာင္းကေနျမစ္ ၊ ျမစ္ကေနပင္လယ္ ၊ ပင္လယ္ကေန ပင္ၾကယ္ ( အဲ...ဟုတ္၀ူး ) သမုဒၵရာ ၊ ေနာက္ဆံုးေရသတၱ၀ါေတြရွိတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ အနည္က်တယ္ ။ အနည္က်တာနက္ တျပိဴင္နက္ ပင္လယ္အစာ ေရေမွ်ာ္ေတြကိုပါ ပင္လယ္ေအာက္ဆီကို သူနဲ႔တပါတည္း ဖံုးအုပ္ျပီးေခၚသြားတယ္ ။ ပင္လယ္ေရေမွာ္ေတြကို စားတဲ့ေရသတၱ၀ါေတြက အစားရွားျပီး ေနာက္ဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားနုိင္တဲ့ အေနထားကို ေရာက္လာနုိင္တယ္ ။ ဒီေတာ့ ထိုသတၱ၀ါေတြကိုစားျပီး အသက္ရွင္တဲ့ အျခားသတၱ၀ါေတြလည္း အေရွ႔ကအတိုင္း  ျပက္သုန္းလာနုိင္တယ္ ။ ( သူ႕ထက္ၾကီးတဲ့ အေကာင္ေတြကို လိုက္စားလို႔မွမရတာ ) Domino Effect ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္အရ ၊ လူေတြစားတဲ့ ေရသတၱ၀ါေတြ အထိကိုပါ ရိုက္ခတ္လာနုိင္တယ္ ။ ပလစ္စတစ္ ၊ ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈ ၊ အစရွိတာေတြက နုိင္ငံတိုင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပသနာရပ္ေတြပါ ၊ တေယာက္အားနွင့္ ယူေသာ္မရ အမ်ားအားနဲ႔မမွ ၾကြ ဆိုသလိုပဲေလ ။ ( တို႔ရြာ စကားပံု ) ေျပာရင္ေျပာရင္း နိုင္ငံတကာကိုေရာက္ေရာက္သြားျပီး ၊ ဟိုတေလာက မႏၱေလး ဦးပိန္တံတားမွာ ပလစ္စတစ္ ၊ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ အသံုးျပဳခြင့္ကို ၾကပ္မတ္လိုက္တယ္လို႔ေတာ့ ဖတ္လိုက္ရဖူးတယ္ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သက္ဆိုင္ရာက မသက္ဆိုင္သလိုမေနပဲ သက္သက္ဆိုင္ဆိုင္လုပ္ေပးရင္ေတာ့ မိုးရြာရင္ေရေတြ ေျမာင္းထဲမွာပဲရွွိေနမယ္ ။

၃၊ ဒါကေတာ့ အမႈိက္ပစ္ျခင္းနဲ႔ တိုက္ရုိက္ဆိုင္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ အမႈေတြကိုစည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ စြန္႔ပစ္တက္ခဲ့မယ္ဆိုင္ရင္ေပါ့ဗ်ာ ၊ကၽြန္ေတာ္ဆို ငယ္ငယ္ေလးထဲက အမႈက္ဆိုရင္ ေရေျမာင္းထဲပဲပစ္ရမယ္လို႔ အမွတ္ရွိခဲ့တယ္ ။ ျပည္သူတရပ္လံုး educated ျဖစ္ဖို႔လည္းလိုတာေပါ့ ။

ဒီေန႔ ၊ တခုခုကိုလုပ္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာငါသိလိုက္ရျပီ ။ ျဖစ္လာမည့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္လို႔ မရေတာ့ဘူး ၊ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ဖို႔ဖန္တီးရေတာ့မယ္ ။ ေရွ႕မွာဘာျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ငါမျမင္ဘူး ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္တိုးရေတာ့မယ္ ။ အခ်ိန္ဆိုတာ ေရြ႕ေနျပီေလ ။

ဒီေတာ့ ေလွတစင္းေပၚ ၊  တက္တခုကိုင္ျပီး ငါထိုင္ျပီ ၊ ေလွကိုခြာဖို႔ၾကိဳးျဖဳတ္တယ္ ၊ ကမ္းကခြာဖို႔ တက္ကိုမွန္မွန္ေလွာ္ျပီ ၊  ေနာက္ကိုမၾကည့္ေတာ့ဘူး ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လွည့္မျပန္ဘူး ။ သြားေနတာ ပင္လယ္ ၊ အဆံုးကို ငါမျမင္ရဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ ေရွဆက္တိုးေနတယ္ ၊ တခါတရံ ေလျပင္းေတြတိုက္တတ္တယ္လို႔ ငါၾကာဖူးတယ္ ၊ မုန္းတုိင္းေတြလည္း ၾကလာနုိင္တယ္ ၊ ငါၾကားဖူးတာေတြ အခုငါလက္ေတြ႔မွာ ၾကံဳလာနုိင္တယ္ ။ ခံနုိင္ရည္ရွိဖို႔ ျပင္ထားျပီးသား ၊ ေလွတစင္း ၊ တက္တခုနဲ႔  ငါေရွ႕ဆက္မယ္ ။ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလဲ ၊ တက္က်ိဳးခဲ့ရင္ လက္နဲ႔ေလွာ္မယ္ ။ ေရွ႔မွာကမ္းရွိမယ္ဆိုတာ ငါသိျပီးသား ။ .....................................................

 

 

ရန္ကုန္မွာ ရြာတဲ့မိုး

ဒါေပါ့ ၊ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ၊

ေျပာမေကာင္းလဲ ေျပာရအံုးမယ္ ။ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ရြာလိုက္တဲ့မိုးေလ ။ ဘယ္သူကမွရြာမယ္လို မမွန္းထားဘူး ၊ ရုတ္တရက္ ျမိဳ႕ထဲမွာေမွာင္လာတယ္ ၊ ေလျပင္းေတြတိုက္ေတာ့  စျပီးလႈပ္ရွားသူကေတာ့ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ ၊ ရြာမယ္ မရြာဘူးနဲ႔ ျငင္းတဲ့သူေတြလည္းျငင္း ၊ မိုးကာဖို႔ျပင္တဲ့သူကလည္း သူ႕ဆိုင္မိုးလြတ္ဖို႔အေရး အသည္းအသန္ ၊ ကားေတြကလည္း ေစာေစာစီးစီးမီးထြန္းျပီး ေမာင္းေနျပီး ၊ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက ဖုန္ေတြကာရင္း ကားမွတ္တိုင္စီ အေရာက္တင္ေနျပီ ။ ရုတ္တရက္ လွ်ပ္စီးလက္ျပီး မိုးခ်ိ္န္းေတာ့ နားပိတ္သူကပိတ္ ( ကၽြန္ေတာ္ေလ ) ၊ ေရာေရာင္ျပီး ထိုင္သူကထိုင္ ၊ အကာေအာက္ကိုေျပးသူကေျပးနဲ႔ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ေပါ့ ။ ဒီလို႔နဲ႔ပဲ ကိုေရႊမိုးကသည္းျပီးေလ ၊ ကားမွတ္တိုင္ကလူအုပ္ၾကီးက "ဆင္ေသကို ဆိတ္သားေရနဲ႔ဖံုး" သလို မရွိတဲ့ မိုးအကာေအာက္ကို ၀င္တိုးေရာ ၊ လူစုၾကီးကနည္းတာမွ မဟုတ္ေတာ့ ဒီဘက္ကတိုးေတာ့ ဟိုဘက္ကလူေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အျပင္ေရာက္သြားေရာ ။ ဘယ္ရမလဲ ဟိုဘက္ကလည္း ျပန္တိုးတာေပါ့ ၊ ဒီဘက္ကလည္း ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး " ေဟး " လို႔ ညာသံေပးျပီး ျပန္တိုးေရာ ( ျမင္ၾကည့္စမ္းပါ ၊ မိုးရြာေအာင္ လြန္ဆြဲေနသလိုပဲ ) ။ ဒါနဲပဲ ၀လံုးလည္း ကားလာတာျမင္ေတာ့ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ေျပးတက္တာ ၊ ....................  ၀ါးတားတားနဲ႔ ကားမွားစီးမိျပီး ၊ ၾကံဳရာမွာဆင္း လမ္းေလွ်က္ ဟိုေမးဒီေမး ၊ ကားျပန္စီး ၊ ကားေပၚေရာက္မွ ငုတ္တုတ္ေမ့ တာပဲ ၊ ကို္ယ္တေယာက္ပဲ စိုရြဲေနျပီး အားလံုးကေခ်ာက္ေခ်ာက္ေသြ႔ေသြ႔ ဆိုေတာ့

 ၄၅ကားေပၚ  ၾကြက္စုတ္တေကာင္ ၀င္ေနတယ္

က်ိဴက္ထီးရုိး သို႔ ေနာက္တေခါက္

 ဒီနွစ္သၾကၤန္ျပီးေပးမယ့္ ခရီးကေတာ့မျပီးေသးဘူး ၊ ရန္ကုန္အျပန္ လမ္းၾကံဳတာနဲ႔ပဲ ကိ်ဳက္ထီးရုိးဘုရားဖူးျဖစ္သြားတယ္ ။ သၾကၤန္အျပီးဆိုေတာ့လည္း ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔လူသိပ္မမ်ားဘူးေပါ့ ။ တညအိပ္ခရီးဆိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ။ က်ိဳက္ထီးရုိးဘုရားကေတာ့ ကမၻာ့အံ့ဖြယ္ထဲမွာ တခုေနနဲ႔ပါ၀င္သင့္တာ ( status of liberty ) တို႔ထက္စာရင္ မဟုတ္ဘူးလား ။ ေစတီတည္ရွိရာေက်ာက္တံုးေတာ္နဲ႔ ေအာက္ခံေက်ာက္ထုက ဆင္ေျခေလွ်ာမွာ တခုနဲ႔တခု ခ်ိတ္ဆက္မႈမရွိပဲ ရပ္တည္ေနတာ ၊ ထိစပ္တဲ့ ဧရိယာက ၇စတုန္းရန္းေပ ပဲရွိတာ ၊ ေက်ာက္တံုးၾကီးတခုလံုးနဲ႔ေျပာရရင္ အေပၚစီးၾကည့္ဧရိယာရဲ့ ၁.၄ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေပါ့ ။ ေစတီနဲ႔ေက်ာက္တံုးေတာ္တို႔ရဲ့ အေလးခ်ိ္န္ ဗဟိုခ်က္ Contact Area နဲ႔ Axis of Rotation ကေအာက္ခံ ေက်ာက္ထုၾကီးရဲ့ အတြင္းပိုင္းမွာရွိေနတာေၾကာင့္ တည္ျငိမ္မႈရွိေနတာ ။ က်ိဳက္ထီးရုိးမွာ အစားအေသာက္ စရိတ္ေတြအရင္ကနဲ႔စာရင္ေတာ ့သက္သာလာတယ္ ။ မွ်ေ၀ရရင္ေတာ့ ( ထမင္းအ၀စား = 1200 ၊ ေရအ၀ခ်ိဳး = 200 ၊ ေရအိမ္တေခါက္ = 50 ၊ ေတာင္ေပၚ/ေအာက္ ကားခ = 1000 ၊ တည္းခိုခန္း = 10000 (၃ေယာက္စာ) ၊ ရန္ကုန္ကားခ = 2500 )  

ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ပူပါလား

အျပင္ေတာင္ မထြက္ရဲေအာင္ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူေနပါလားေနာ္ ၊ သၾကၤန္ျပီးမွပဲ တရက္ျပီးတရက္ ဒီဂရီေတြ၊ဖာရင္ဟိုက္ေတြ တရိတ္ရိတ္ တက္လာတာ ဖင္ေရာ၊ေခါင္းေရာ မီးခိုးေတြ အထြက္လြန္လို႔ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတာင္ လမ္းမွာေတြ႔ရင္ အိပ္ေဇာေျပာင္းတပ္ဖို႔ေျပာေနျပီ။ ဒီေန႔ဆို 40`C ၊ ေန႔စဥ္အေသးစိပ္အပူခ်ိန္ကို ဒီမွာ ၾကည့္ ၊

သၾကၤန္ဆိုတာက ကူးေျပာင္းျခင္း ၊ ဘာကူးေျပာင္းလဲဆိုေတာ့ ျဗဟ္မဦးေခါင္းကိုကိုင္ထားတဲ့ နတ္သမီးေတြက ေနာက္ထပ္ နတ္သမီးတေယာက္ကို ဒီေခါင္းၾကီး လက္ဆင့္ကမ္းေပးလို႔ ကူးေျပာင္းျခင္းလို႔ အဆိုရွိတယ္ ။ ( အေသးစိတ္ဖတ္ရန္ )  သီဲၾကားမင္းစစ္နိုင္လို႔ ျဗဟ္မာေခါင္းကိုျဖတ္ ၊ ျဖတ္ျပီးမွ ဒုကၡနဲ႔လွလွနဲ႔ေတြ႔ေရာ၊ ျဗဟ္မာေခါင္းက Power ၾကီးေတာ့ ပင္လယ္ထဲပစ္ရင္ ပင္လယ္ေရခန္းမယ္ ၊ ေျမၾကီးေပၚပစ္ရင္ေျမၾကီးေတြအက္လိမ့္မယ္ ၊ ေကာင္းကင္ကိုပစ္ရင္ မီးေတာက္အံုးမွာဆိုေတာ့ ၊ သီၾကားမင္းလည္းၾကံရာမရတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ရန္ကုန္ျမိဳ့ထဲကို ပစ္ခ်လိုက္ေရာ ....."၀ုန္း" သြားလေရာ့ကြယ္ ၊ 

" ရန္ကုန္ေနပူပုုုူုု ကိုယ္လိုင္းကားစီးေတာ့ ရင္မွာေ၀ဒနာျဖစ္ တကိုယ္လံုး -ၽြတ္လိုက္ခ်င္ "

၀လံုး ....လာပါျပီ

၀လံုးကလူသစ္တန္းကေနာ္ ၊ ဘေလာက္ကိုခုမွစေရးမလို႔ ၊လိုတာရွိရင္၀ိုင္းျပီး ေပးကန္းၾကပါ ၊ ပိုတာရွိရင္ "၀လံုး" အိမ္ကိုပို႔လိုက္ (သံုးမရတာက လြဲလို႔) ၊ဘေလာက္ေရးဖို႔ အတြက္ မွ်ေ၀ေပးခဲ့ေသာ ....ၾကားဆရာ ၊ ျမင္ဆရာ ၊ သမင္ဆရာ ၊ .....စသည့္ ဆရာမ်ားဆီက ရသမွ်ကို " ျဖတ္၊ထည့္၊ကူး"လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘေလာက္တစ္ခုရလာပါ၏ ၊ ဆက္လက္၍ အလကားရတိုင္း ေရးပါေတာ့မယ္ ။ ...၀လံုးလာျပီ ၀လံုးလာျပီ ။ (ဘယ္သူမွမေခၚလဲ)