ကၽြန္ုပ္ႏွင့္ဘေလာ့ဂါမ်ား

တစ္ေန႔သ၌ကၽြႏူ္ပ္သည္ ညကမ်ားသြားျခင္းေႀကာင့္ (စာေရးမ်ားသြားျခင္း ) ေနျမင့္မွအိပ္ရာမွ ထရေလသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ျပီးေနာက္ လမ္းထိပ္ရွိ ကာကာဆိုင္သို႔ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ လကၻက္ရည္တစ္ခြက္ႏွင့္ ပဲျပဳတ္နံျပား တို႔ကိုနံနက္စာ အျဖစ္စားသံုးျပီး သတင္းစာတစ္ေစာင္ဖတ္ေနေလသည္။ ထိုစဥ္ ကၽြႏူ္ပ္ႏွင့္ သိကၽြမ္းေနေသာ ရပ္ကြက္ထဲမွ သူငယ္တစ္ေယာက္ အလြန္တရာမွ ညွုဳိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေရာက္လာျပီး ကၽြႏူ္ပ္ထိုင္ေနေသာ စားပြဲတြင္ဝင္ ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုသူငယ္ကား ေဘာလံုးကစားျခင္းကို လြန္စြာမွ ဝါသနာထံုလွျပီး ႏုိင္ငံျခား တိုင္းျပည္မွ ေဘာလံုးပြဲမ်ားကို မလြတ္တမ္းႀကည့္၍ ေလာင္းကစားလုပ္ေလ့ ရွိသူလည္းျဖစ္ေလသည္။

ကၽြႏူ္ပ္။ ။ အိုင္ေဆး ေမာင္ရင္ မသာမယာနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ။ ႀကည့္ရပံုက မဟုတ္မွလြဲေရာ ညကေဘာပြ ဲ႐ွဳံးလာျပီမွတ္တယ္။
သူငယ္။ ။ ဟုတ္လိုက္ေလဗ်ာ....ညက ကၽြန္ေတာ့္ မန္ယူဘက္ကခုန္ခ်လိုက္တာေလ ကုန္ပါေလေရာဗ်ာ ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တာဗ်ာ...ဟိုဘက္အသင္းက ဒီႏွစ္မွတန္းတက္လာတာဗ်။ အဲဒါနဲ႔ မနက္စာဖိုးေတာင္ ေျပာင္ပါေလေရာဗ်ာ။
ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ကဲပါ ေမာင္ရင္ရယ္ ကၽြႏူ္ပ္ပဲ ေမာင္ရင္အတြက္ ဒကာခံပါ့မယ္ ႀကိဳက္တာသာ မွာလိုက္ပါ။

သူလည္း လကၻက္ရည္ႏွင့္ မုန္႔မ်ားမွာယူျပီး စားေသာက္ရင္း စကားစမည္ ေျပာႀကေလသည္။
ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ႏုိ႔ ေမာင္ရင္ေဘာလံုးကို ဒီေလာက္ေတာင္ဝါသနာ ပါေနတာ ဘာျဖစ္လို႔ကိုယ္တိုင္ ေဘာလံုးသမား မလုပ္တာလဲ။
သူငယ္။ ။ ဘယ္ႏွယ့္ေျပာပါ့လိမ့္ ဆရာသမားရယ္ ကန္ပါေရာလား ကၽြန္ေတာ္ အရင္ကအဆင့္ျမင့္တန္း ကလပ္အခ်ိဳ႕မွာေတာင္ ကစားဖူးေသးတာ။
ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ဪဒါနဲ႔ဘယ္လိုေႀကာင့္...
သူငယ္။ ။ ဒီလိုဗ်..ကၽြန္ေတာ္ကနဲနဲ လူခ်ကစားတက္တယ္....ျပီးေတာ့မ်က္စိကလည္း သိပ္မေကာင္းလွဘူး...
သူငယ္။ ။ ဆိုင္တာကဒီလို...မ်က္စိသိပ္မေကာင္းေတာ့ ဒိုင္လူႀကီး ကို တဘက္ကစားသမား ထင္ျပီးခ်မိပါေလေရာ ဒီေတာ့ ခဏခဏ အျပစ္ေပးခံရပါေလေရာ....ႀကာေတာ့ဘယ္ကလပ္မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေခၚရဲႀကေတာ့ဘူးေလ.......
ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ဪ ဒီလိုလား......ႏုိ႔ တျခားစီးပြားေရး တခုခု လုပ္ေလကြာ....မင္းလည္း ပညာတက္တစ္ေယာက္ပဲဟာ

သူငယ္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ဘဲဗ်....ကိုယ္ဝါသနာပါရာ ေလးပဲလုပ္ခ်င္တာ.....

ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ဒီလိုလား ဒါျဖင့္ ေမာင္ရင္ အဲဒီေဘာလံုးအျပင္ ဘာေတြမ်ား ဝါသနာပါေသးလဲကြယ့္

သူငယ္။ ။ စာေလးဘာေလး ေတာ့ ေရးခ်င္သား ဆရာသမား လိုမ်ိဳးေလ...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လမ္းေလး ဘာေလး ညႊန္မယ့္ သူလဲ မရွိေတာ့ မလြယ္လွပါဘူးဗ်ာ..

ကၽြႏူ္ပ္။ ။ ဟား ေမာင္ရင္ကသာ ႀကိဳးစားရင္ ကူညီမယ့္လူ အလိုလိုေပၚလာ မွာပါကြာ...

သူငယ္။ ။ ဘယ္ကဘယ္လို ေပၚလာမွာလဲဗ် မလြယ္ပါဘူးဗ်ာ....

ကၽြႏူ္ပ္။ ။ဒီလိုကြယ့္ ကၽြႏူ္ပ္စဥ္းစားမိတာေလးက......မင္းကၽြႏူ္ပ္နဲ႔လာေန...မင္းစားဝတ္ေနေရး ငါ့တာဝန္ထား မင္းကိုငါ ေကာင္းေကာင္းကူညီ လမ္းညႊန္ေပးမယ္.....မင္းသိတယ့္အတိုင္း ငါက တစ္ေယာက္ထဲ သမား စာေရးဖို႔ ပဲ လံုးပမ္းေနေတာ့ စားေရးေသာက္ေရး ကအစ မလြယ္လွဘူး..မင္းလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အဆင္ေျပဖို႔ပဲ ဘယ္လိုလဲ....တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ မင္းေလာင္းကစား ကိုေတာ့စြန္႔ရလိမ့္မယ္ေဘာပြဲေတာ့ ႀကည့္လို႔ရပါတယ္.....မင္းစဥ္းစား........

ထိုသူငယ္လည္း အတန္ႀကာစဥ္းစားျပီးေနာက္

ဟုတ္ကဲ့.....ကၽြန္ေတာ္လိုက္ေနမယ္ဗ်ာ.... ဆရာသမား စကားနားေထာင္ျပီး ႀကိဳးစားပါ့မယ္

ထိုသို႔ျဖင့္ အဆိုပါ သူငယ္တစ္ေယာက္ ကၽြႏု္ပ္ အိမ္တြင္ ေနထိုင္ျပီး ကၽြႏု္ပ္အား ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ျပဳစုရင္း စာေပေရးရာ မ်ားအပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားေနေလေတာ့သည္။

..........

...........

...............................

အခ်ိန္စက္ဝိုင္း သည္လည္း မနားတမ္း လည္ပတ္ျပီး သံုးႏွစ္သံုးမိုး မွ်ႀကာခဲ့ေလျပီ။ အထက္တြင္ေျပာခဲ့ေသာ သူငယ္သည္လည္း ကၽြႏု္ပ္၏ လမ္းညႊန္မႈႏွင့္ သူ၏ ဝါသနာ၊ ပါရမီ၊ ႀကိဳးစားမႈ တို႔ေႀကာင့္ အေတာ္ပင္ ေအာင္ျမင္ ေနေလ ျပီတကား။ ကၽြႏု္ပ္မွာ သူ၏ေအာင္ျမင္မႈ မ်ားေႀကာင့္ ပီတိမ်ားေဝျဖာေနမိ ေတာ့သည္တကား။

အဆိုပါ သူငယ္သည္ကား ယေန႔ ႏႈတ္ခမ္းနီ မေလးမ်ား၏ အသဲစြဲ ဘေလာ့ဂါ " RED DEVIL" ပင္္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။